sejsmiczne
Encyklopedia PWN
obserwatorium geofiz. wyposażone w zestaw sejsmografów rejestrujących fale sejsmiczne.
geofizyka
nauka o Ziemi jako ciele fizycznym;
[gr. gḗ ‘ziemia’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
centralna część kuli ziemskiej, o promieniu ok. 3486 km, masie ok. 185 · 1023 kg (ok. 31,5% całkowitej masy Ziemi) i średniej gęstości ok. 10,6 g/cm3 (Ziemia — Budowa);
geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.
Ziemia, symbol 
,
trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, której powierzchnia jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, gdzie rozwinęło się życie;
,
obszary, gdzie nie występują trzęsienia ziemi, na których tylko wyjątkowo przejawia się słaba aktywność sejsmiczna;
